Dierendag 2

Dierendag. 

Vandaag is het officieel dierendag. De dag waarop dieren meer in het zonnetje gezet worden dan anders. 

Al vieren we eigenlijk elke dag dierendag, toch wil ik deze keer even een uitzondering maken om mijn lieve Joyca extra in het zonnetje te zetten. 

Ik heb diepe bewondering voor mijn lieve mannetje. 24/7 staat hij voor mij klaar. Dit betekent niet dat hij ook daadwerkelijk 24/7 aan het werk is hoor, want hij krijgt voldoende rust en slaap en ontspanning. Wat ik er meer mee bedoel te zeggen is dat als het met mij niet goed gaat, hij direct mij komt helpen. Ook al is het middenin de nacht. En dat bewonder ik heel erg in hem. Nooit zal hij me zelf maar aan laten tobben. Zelfs al slaapt hij, hij wordt wakker en is er meteen voor de volle 100% voor mij. 

We hadden samen in het afgelopen jaar veel verdriet toen we afscheid moesten nemen van mijn eerste assistentiehond en maatje en Joyca zijn grote voorbeeld en speel/slaap maatje Baloo. Allebei hadden we zo ons eigen rouwproces en verdriet. Het brak mijn hart toen ik Joyca zo verdrietig zag. En ik wist niet goed hoe ik hem het allerbeste kon helpen. Ik voelde me machteloos. Zelfs knuffelen wilde hij even niet net zoals spelen. Ik merkte dat hij het fijner vond om buiten te zijn. Dus die eerste weken vluchtten we ook echt naar buiten toe. Thuis zijn voelde zo beklemmend en zo verdrietig voor ons. Wat hebben we veel uren buiten doorgebracht na die 12e mei. 

Langzaamaan knapte Joyca meer op en hoefde ik thuis ook niet meer steeds zo te huilen. Joyca kwam weer lekker bij mij kroelen en bracht steeds vaker speeltjes naar mij toe om samen te spelen. 

Heel vaak krijg ik te horen: wat is Joyca toch goed op jou gericht! Je kunt wel zien dat hij graag zijn werk doet voor jou. Ook gisteren kreeg ik dit weer te horen toen we op het losloopgebied waren. Ondanks Joyca vrij was, bleef zijn focus op mij. Zoals meestel liep hij een groot gedeelte strak langs mijn scootmobiel met me mee. Hij zoekt ook steeds oogcontact met mij als hij naast me meeloopt. Zowel als hij vrij is en als hij werkt. 

Toen Baloo nog leefde en ik samen met hem was, dacht ik weleens na over het feit dat er na hem een andere hulphond zou moeten komen. Ik dacht altijd: ga ik nog een hond treffen met wie ik net zo'n band kan hebben als met Baloo? Ik was er echt heel bang voor dat geen enkele hond zo'n band met mij kon krijgen als Baloo. 

Joyca bewees echt het tegendeel. Vanaf dat allereerste moment dat hij op mijn schoot werd gezet, zag iedereen die aanwezig was hoe Joyca en ik beiden helemaal rustig werden van elkaar. Joyca nestelde zich heerlijk op mijn borst en viel in slaap. 

Alle keren daarna dat we op puppybezoek gingen, was Joyca degene die ons als eerste kwam begroeten. Hij wist vanaf die eerste keer al dat hij bij ons hoorde. Ik kon mezelf er nooit een voorstelling bij maken als mensen zeiden dat de pup hun had uitgekozen als baasjes. Tot mij hetzelfde overkwam met Joyca. 

En dat hij de beste hond was voor mij bleek al snel. Al vrij vroeg sinds hij bij ons kwam wonen, reageerde hij op mijn stemming. Als ik erg onrustig werd of er was een paniekaanval of dissociatie op komst, begon Joyca te piepen wanneer hij in de bench zat. Als hij vrij rondliep kwam hij naar mij toelopen en moest ik hem op schoot tillen waarna hij zich heerlijk tegen mij aan nestelde.  

We zijn met ons tweetjes overgebleven na de dood van Baloo. Dit was voor ons beiden best wennen. Toch redden we het met ons tweetjes wel. De onrust die ik voelde als ik op pad was toen Baloo nog leefde, bleef na zijn dood nog enkele weken/maand aanhouden. Het gevoel dat ik niet te lang kon wegblijven voor Baloo. Eerlijk is eerlijk, sinds Baloo er niet meer is maakt het niet meer uit hoelang we wegblijven. En dat is toch wel weer een vrijheid. Al had ik het natuurlijk veel fijner gevonden als Baloo nog had geleefd nu. 

Joyca is ook echt dol op andere diertjes. Het allerliefste zou hij ermee samen willen gaan spelen. Konijntjes, kippetjes, katten of dierentuin dieren, ze zijn in zijn ogen allemaal speelmaatjes. Toch kan hij katten ook goed met rust laten als we ergens op bezoek zijn waar ze een kat hebben. Hij lijkt het echt jammer te vinden dat katten niet met hem willen spelen. Hij weet dat ze in dit gebouw op een hoekwoning ook een kat hebben, en altijd als we erlangs rijden kijkt hij om het hoekje van de schutting of de kat er misschien weer is. 

Conflicten gaat meneertje keurig uit de weg. Als een andere hond of een kat niet van hem gediend zijn, draait hij zich er van weg. Nooit zoekt hij dan zelf de confrontatie op. Baloo was hierin heel anders. Als een andere hond een snauw gaf, ging hij er meteen tegenin. Daarom durfde ik nooit zo heel makkelijk naar een losloopgebied of strand te gaan. Toch deden we dit toen ook wel regelmatig hoor. Met Joyca vind ik het helemaal niet zo eng. Hij is zo'n blij ei als hij met een andere hond kan spelen. 

Toch heeft Joyca ook wel een aantal honden die hij echt niet mag. Vaak is er dan iets voorgevallen waardoor Joyca deze niet meer mag. Honden die bovenop hem zijn gesprongen op een manier die voor Joyca niet leuk was bijvoorbeeld. Als hij deze honden dan ziet, gaat zijn 'hanenkam' omhoog staan en gromt hij naar de hond die hij niet mag. Als waarschuwing dat ze niet in zijn buurt mogen komen, doen ze dat toch dan durft hij gerust te snauwen. Eigenlijk is het net zoiets als dat wij mensen soms een ander mens niet mogen en dat we daardoor kortaf reageren op zulke mensen. 

Joyca, mijn gouden zonnetje. Wat ben ik toch dol op hem. Mijn lieve knuffelbeertje. Ik hou zielsveel van hem🥰❤️