'Bomproof'

'Bomproof' 

Gisteren was ik Joyca aan het uitlaten, het was lekker weer dus besloot ik een grotere ronde te doen met hem. We genoten beiden van deze heerlijke wandeling met elkaar. Althans is reed met mijn scootmobiel en Joyca liep ernaast. 

Ik liet hem aantal keer lekker even snuffelen. En hij deed intussen zijn behoeftes. Ik besloot om met hem weer eens even langs de eendjes te gaan. Zoals ik al eerder vertelde, is Joyca dol op andere dieren. Deze eendjes zitten al langere tijd in dezelfde sloot, en ik heb al vaker gemerkt dat als ik daar ben de eendjes met ons meezwemmen. Dit was al zo toen Baloo nog leefde. Ooit heb ik eens uitgetest of ze daadwerkelijk met ons meezwemmen of dat dit toevallig zo uitkwam. Ik besloot om even te stoppen, en prompt stopten de eendjes met zwemmen en klommen zelfs op de kant. En zodra ik weer verder ging sprongen zij ook weer het water in en zwommen weer met ons mee. 

Zo ook gistermorgen weer. En terwijl we zo genietend verder onze route vervolgen, stak ineens iemand vlakbij ons vuurwerk af. Ik dook zelf ineen van schrik. Ik keek opzij naar Joyca, die keek even kort in de richting waar het vuurwerk werd afgestoken en vervolgde keurig zijn weg. Hij liep zelfs met slappe lijn netjes naast mij mee. 

Ik heb hem uitvoerig beloond met een aai en mijn stem voor zijn dapperheid. Ik ben zo ontzettend trots op mijn lieve mannetje dat hij zelfs niet terugdeinst voor vuurwerk knallen. 

Tegelijkertijd blijft bij mij wel een diepe angst dat dit op een keer misgaat. Net zoals bij Baloo. De eerste jaren van Baloo verliepen prima als er vuurwerk werd afgestoken. Geen last van angst of spanning en ik kon hem altijd normaal uitlaten op oudjaarsdag. 

Tót die ene keer in 2013... Ik moest wachten tot de thuiszorg me kwam helpen douchen. Normaalgesproken waren die voor 10 uur al klaar waardoor ik vaak rond 10 uur Baloo kon gaan uitlaten. Deze keer waren ze net iets later klaar. En dit is onze redding geweest...

Ik had net Baloo zijn tuig aan gedaan en was bezig om mijn jas aan te trekken, toen er ineens een ongelooflijk harde knal klonk. De ramen trilden heel erg in de sponningen en de vloer trilde er zelfs van. Wij schrokken hier vanzelfsprekend heel erg van en Baloo vluchtte al piepend naar de gang toe, het plekje wat het verst van de knal vandaan was. Ik ging meteen naar hem toe, met zijn staart helemaal tegen zijn buik aan stond die te trillen als een rietje. Ik heb geprobeerd hem gerust te stellen en te kalmeren. 

Toen dit me na lange tijd gelukt was, gingen we naar buiten toe. Daar aangekomen, waren er al diverse mensen uit onze buurt verzameld naast het speeltuintje wat tegenover ons appartementje ligt. Nadat Baloo zijn behoeftes gedaan had, ging ik ook die kant op. 

Al snel zag ik de ravage. De voorkant van de prullenbak was keihard tegen een schutting aan de overkant van de straat aan geknald en had stukjes hout eruit geslagen. Aan de onderkant van de metalen prullenbak zat een gat en het metaal was open gekruld. De prullenbak hing door deze knal overdwars en onder de prullenbak was er een gat diep in de grond geslagen. 

Buurtbewoners hadden de politie al gewaarschuwd, deze kwamen met spoed ter plaatse. Ze vonden in de prullenbak nog wat restanten en vertelden dat dit met 100% zekerheid een zelfgemaakte vuurwerkbom was. Vermoedelijk met een heel lang aansteek lont in de prullenbak neergelegd. Ze vertelden dat het een groot geluk is geweest dat er op het moment dat de bom afging niemand voorbijkwam. Wat een groot wonder is omdat het een drukke straat is waar veel fietsers, bromfietsers en wandelaars voorbijkomen. 

Deze bom heeft ervoor gezorgd dat mijn hulphond Baloo vanaf dat moment niet meer zijn werk kon doen, in de periode dat er vuurwerk werd afgestoken. Vanaf die bom af is gegaan schoot Baloo in paniek wanneer hij een knal hoorde. Niet alleen van vuurwerk maar vanaf die ene knal was onweer ineens ook een trigger voor hem. 

Hier in deze woonplaats wordt vaak al vanaf september regelmatig vuurwerk afgestoken. Het is zo vaak gebeurd dat ik door alle zorgen rondom Baloo zijn angsten, de december periode compleet uitgeput was. Een aantal keren kon ik hierdoor zelfs niet eens kerst en oud en nieuw vieren en heb ik zoveel slaap in moeten halen dat ik vaak weken aan een stuk alleen maar kon slapen, Baloo kon uitlaten, eten kon geven en mezelf met water in leven kon houden. 

Het is enorm heftig wat 1 knal letterlijk kan verknallen. En dan mag ik alleen maar van geluk spreken dat Baloo buiten de vuurwerkperiode zijn taken als hulphond nog wel kon blijven uitvoeren. Iets wat voor heel veel van zijn collega's niet eens meer mogelijk was. Veel collega hulphonden moesten zelfs worden afgekeurd als hulphond. 

En dit is iets waar veel mensen die vuurwerk afsteken niet eens bij stilstaan. Voor hen is het een pleziertje, iets wat ze heel leuk vinden om te doen. Ze staan er totaal niet bij stil dat die ene knal waar zij zoveel lol om hebben, het leven van een hulphond en het baasje compleet kan verknallen. 

De gevolgen voor het baasje van een hulphond die plotseling moet worden afgekeurd, zijn gigantisch groot. En het kan zeer ernstige gevolgen hebben zo niet levens kosten..

Wat denk je van die jongen met epilepsie die dankzij zijn hond de aanvallen veilig kon doorstaan. Doordat zijn hond van te voren de aanvallen signaleerde, kon hij in stabiele zijligging alvast op de grond gaan liggen waardoor hij zich niet kon verwonden. Na die ene knal van jou, miste zijn hond de signalen dat hij een epileptische aanval zou krijgen. Hierdoor is de jongen zwaar gewond geraakt met blijvend hersenletsel tot gevolg. Hij liep op het moment van de aanval net even naar de keuken om drinken te gaan pakken. Toen daar ineens de aanval was, is hij keihard met zijn slaap op de punt van een kastje terecht gekomen. Als gevolg hiervan had hij een zware hersenbloeding en is blijvend halfzijdig verlamd geraakt. 

Of dat meisje. Haar hond werkte voor haar als psychiatrische hulphond. Door die ene knal van jou is haar hond zo geschrokken. Ze liepen net op een losloopgebied. Jij vond het wel een goed idee om op een losloopgebied met je vuurwerk te gaan spelen. Je zag die ene hond wel lopen maar je dacht: ooh er loopt maar 1 hond, nu kan ik het wel afsteken. Deze knal van jou zorgde ervoor dat deze ene hond zo schrok dat hij is weggerend in blinde paniek. Hij kwam hierdoor een stukje verder onder een auto terecht en overleefde deze aanrijding niet. Het meisje wat hem uitliet, schoot doordat ze zo schrok in een dissociatie. Toen ze hier uit bijkwam was ze compleet in paniek. Het was inmiddels donker geworden en ze zag en voelde haar trouwe hulphond niet, die hielp haar normaalgesproken om sneller tot rust te kunnen komen. Ze vreesde het ergste.. en deze angst kwam uit. Haar hond die haar zo goed hielp, moest ze plotseling missen. Het meisje kwam weer in een zware depressie. Ze durfde niet meer over straat en moest uiteindelijk worden opgenomen in de psychiatrie. Iets wat haar hond kon voorkomen doordat hij haar zo goed hielp. 

Of die ene blindegeleidehond. Door jouw ene knal was de hond zo van slag dat ze haar baasje niet meer thuis kon brengen. Ook al kan de hond tussen het vuurwerk door nog wel goed haar werk doen, tijdens deze periode van vuurwerk kan haar baasje niet naar zijn werk of boodschappen doen doordat zijn blindegeleidehond steeds zo van slag raakt als ze vuurwerk hoort en ze haar baasje niet kan begeleiden op straat. 

Dit zijn nog maar enkele voorbeelden, in de praktijk zijn er talloze mensen en honden slachtoffer van vuurwerk geworden. 

Dat mijn hulphond Joyca nu 'bomproof' is, zegt niks over hoe dit in letterlijk 1 knal ineens kan veranderen. Ik als zijn baasje kan alleen maar hopen dat hij zijn heerlijke, rustige, stabiele zelf blijft die niet snel onder de indruk is.