DPT

Diepe druk geven en ontspannen liggen. Lijkt wel of hij hier glimlacht

Deep Pressure Therapy/ Diepe Druk Therapie

Wat mij enorm fascineert is het fenomeen DPT, Deep Pressure Therapy oftewel diepe druk therapie. Dit is 1 van de taken die Joyca uitvoert in diverse situaties.

Wat mij hierin het meest fascineert is dat hij dit doet als ik erg veel pijn heb. En doordat hij met zijn hele lijf op mij komt liggen, geeft hij druk op de plek waar ik op dat moment de meeste pijn ervaar.

Als voorbeeld: vanmorgen vroeg had ik zo ontzettend veel pijn in mijn onderrug/bekkengebied. Ik kon maar geen goede houding vinden om in te liggen. Alles deed mij ontzettend veel pijn. Het gevoel alsof mijn bekken uit elkaar klapte zowat.

Toen ik allerlei houdingen had geprobeerd en helemaal niks hielp, heb ik gevraagd of Joyca op mij wilde komen liggen. En door de diepe druk die zijn lichaam dan geeft, werd de pijn ietsjes minder. Het grappige is dat Joyca er zelf ook heel rustig van wordt als hij zo op mij ligt. Hij valt zelfs vaak in een diepe slaap.

Ik heb geen flauw idee hoe dit kan. Ik vind het maar een vreemd iets. Want normaal zou je denken dat als iemand erge pijn heeft en je geeft nog eens extra druk op de pijnlijke plek dat het dan juist erger wordt. Maar dit is in mijn geval anders. Heel bijzonder vind ik dat.

Inmiddels is Joyca weer aan het voeteneind gaan liggen, maar hij ligt wel nog half op mijn linker onderbeen. Hierdoor geeft hij druk op dat been waardoor ik net in een iets andere houding kom te liggen met mijn bekken wat ook zorgt voor wat pijnverlichting.

Ik ben heel blij dat we ontdekt hebben dat deze diepe druk die hij geeft met zijn lijf, mij kan helpen qua pijn. Hij helpt mij heel vaak op deze manier om de pijn wat te verlichten. En dat scheelt voor mij ook heel veel.

Andere situaties waarin dit ingezet wordt zijn situaties waarin ik in paniek dreig te raken of in een dissociatie dreig te komen. Ook als deze twee doorzetten blijft hij net zolang op mij liggen tot ik weer rustig ben en in het hier en nu kom. Door de druk van zijn lijf bovenop mij, kalmeer ik veel sneller dan wanneer dit niet het geval is.

De laatste twee situaties komen gelukkig een stuk minder voor momenteel, waar ik erg dankbaar voor ben. De eerste komt helaas wel erg veel voor.

Ik slik best veel pijnstillers, maar desondanks komt de pijn hier dwars doorheen. Mensen denken vaak dat pijnstillers de pijn helemaal wegnemen. Dit is niet het geval. Ze halen hooguit de scherpe kantjes er wat vanaf, maar ondanks dit is de pijn vaak ontzettend erg.

Ik leef altijd met pijn. Behalve als ik slaap. Slaap zorgt ervoor dat ik even pijnloos kan zijn. Als ik zou toegeven aan de pijn die ik ervaar, zou ik alleen maar in mijn bed liggen. En dit weiger ik. Ik weiger mijn leven te laten vergallen door die ellendige pijn.

Waar komt die pijn dan toch vandaan? En waar heb ik dan pijn?
Het antwoord is heel simpel, in mijn lichaam is de lijm kapot die mijn lichaam bij elkaar zou moeten houden. Je bindweefsel is de lijm van je lichaam. Bij gezonde mensen zitten alle gewrichten en organen op de juiste plek en kunnen deze niet verschuiven doordat het bindweefsel deze op hun plek houd. Bij mij zit er een defect in mijn bindweefsel waardoor mijn gewrichten en organen kunnen verschuiven. Zelf zover dat er (sub)luxaties van gewrichten ontstaan. Dit betekent dat gewrichten makkelijk uit de kom kunnen schieten of van hun plek kunnen schuiven. Hierdoor heb ik vaak ook ontstekingen in gewrichten en irritaties/ontstoken zenuwen

En er is eigenlijk niks voor nodig om gewrichten van z'n plek te laten gaan. De simpelste bewegingen kunnen hier al voor zorgen. Het gebeurt meerdere keren per week dat in mijn slaap, mijn ribben aan de 'wandel' gaan. Hierdoor voelen ze continue aan alsof ze zwaar gekneusd zijn. Met mijn schouder heb ik dit ook heel vaak. Vaak ook in mijn slaap, maar het gebeurt ook regelmatig als ik mijn kussens in bed opzij duw dat hij er ook zomaar uitpopt. In de meeste gevallen gaat hij gelukkig wel uit zichzelf weer terug in de kom. Maar soms ook net niet. En die kleine subluxaties zijn moeilijk te zien en te voelen door arts en fysio. Zo gebeurt het vaker dat ik een tijdlang rondloop met een schouder die niet helemaal goed in de kom zit. Dit geeft een hele scherpe pijn en bewegingsbeperking. Als deze dan eindelijk een keer terug schiet, is die pijn ook direct weer weg.

Maar ondanks de pijn en problemen die mijn lichaam mij bezorgen, kies ik er heel bewust voor om dit mijn leven niet te laten bepalen. Ik laat ze mijn lach niet afpakken en ik probeer te kunnen blijven genieten van de kleinste dingen. Zoals een bloem die in bloei komt, een vogel die prachtig zingt, een vlinder die voorbij fladdert, contact met vriendinnen, mijn lieve nichtjes die met me kroelen en tegen me zeggen dat ze van mij houden.

Er zijn zoveel dingen die het leven mooi maken, en ik zoek daar heel bewust naar.

Joyca signaleert hier, en geeft aan dat ik even moet gaan liggen