5 jaar samen

15 maart 2018 - 15 maart 2023

Vandaag weer een jubileum hier. 5 jaar geleden kwam Joyca hier wonen.

Hier ging wel het één en ander aan vooraf.. 

Baloo werd een dagje ouder, en de angst om hem te verliezen kwam steeds vaker om de hoek kijken. In het begin zakte dit wel weer weg door er met mijn begeleidsters over te praten. 

Maar hoe ouder hij werd, hoe vaker en heftiger deze angst omhoog kwam. Tot aan paniekaanvallen en heftige nachtmerries aan toe. 

Nadat ik goed gepraat had met Bultersmekke en de voor en nadelen op een rij had gezet, besloten we in overleg om de aanvraag te doen voor de opleiding van een pup tot hulphond. In die tijd trof ik een hele fijne wmo consulent die er alles aan deed om mij zo goed mogelijk te kunnen ondersteunen. Ik kreeg toestemming dat zij het traject van opleiding gingen financieren en we besloten om op zoek te gaan naar een goede fokker. 

Ik mailde naar verschillende fokkers, geen antwoord..

Tot ik een fokker vond die mij enorm aansprak. De manier van fokken, hoe de pups vanaf begin af aan met verschillende dingen gesocialiseerd worden, het kleinschalige en noem maar op. Het hele plaatje klopte voor mijn gevoel. 

Ik stuurde een uitgebreide mail waarin ik mijn verhaal uitgelegd heb en dat ik op zoek was naar een opvolger voor Baloo. 

Dezelfde dag nog, kort nadat ik mijn mail verstuurd had, kwam er een mail terug. Of ik ze wilde bellen omdat dit wat handiger was.

En volgens mij hadden we elkaar dezelfde dag nog aan de telefoon. Ze vertelde dat ze zeker ervoor openstonden om een pup van hen op te laten leiden tot hulphond, dat ze ook met iemand in contact was die ook via Bultersmekke een hulphond had opgeleid.

Ze waren op dat moment in afwachting van een echo om te zien of de dekking gelukt was.

Er werd een kennismakingsbezoek ingepland, ik ging erheen samen met mijn instructeur die tevens mijn ambulant begeleidster is. We werden van harte welkom geheten, en hadden een heel fijn en positief gesprek met elkaar. Alles klopte zowel vanuit ons als vanuit de fokkers. En het werd duidelijk dat mijn opvolger hier vandaan zou komen. 

In december kwam het bericht: Evy is drachtig! Ik werd door de fokkers van thedutchcoast goed op de hoogte gehouden van alle ontwikkelingen. 

Op 12 mei kwam er een email met foto's van de puppy's en dat mama Evy de dag ervoor bevallen was van 4 puppy's. 3 reutjes en 1 teefje

Ik kon via hun site meekijken via de puppycam hoe de pups groeiden. Vanwege de kwetsbaarheid van de jonge pups, spraken we af dat we met Baloo op kraambezoek mochten wanneer ze wat minder vatbaar waren voor ziektes.

Zo gezegd, zo gedaan. De dag van ons kraambezoek was aangebroken. 1 voor 1 werden de reutjes op schoot gezet bij mij. De eerste 2 reutjes waren erg schattig maar ik had nog niet meteen iets van: deze hoort bij mij. Zodra het 3e reutje op schoot werd gezet, was hij de rust zelve. Ook zag iedereen mij direct ontspannen. Dit pupje nestelde zich heerlijk tegen mijn borst aan, en ging ontspannen liggen slapen. Zo hebben we best een tijdje gezeten. 

Voor de fokkers en instructeur was duidelijk dat deze pup bij mij zou kunnen passen. Ook voelde ik bij deze pup meer dan bij de andere 2 reutjes. In de weken daarna werd door de fokkers goed gekeken naar de ontwikkeling van de karakters en naar welke pup bij welke baasjes zou passen. Steeds opnieuw hadden zij al de juiste baasjes bij de juiste pups in gedachten.

De puppykoorts was begonnen bij mij. Kreeg zelfs een soort van nesteldrang hahaha. Alles moest in orde zijn voor de komst van onze nieuwe pup. Mijn appartementje moest puppyproof zijn, hij moest een veilige slaapplek hebben, het speelgoed moest veilig zijn (dus de knuffels zonder harde oogjes, neuzen etc) en noem maar op.

Elk bezoek daarna bij het nestje, kwam dezelfde pup ons als eerste begroeten alsof hij wist dat hij bij ons hoorde. Baloo kreeg toen al kusjes van hem en hij ging tegen mij of Baloo liggen slapen als we daar waren.

De zaterdag voor de pups uit zouden vliegen, werden we als puppyeigenaren uitgenodigd. We kregen te horen welke pup voor welk baasje was en erna gingen we met zn allen naar een leuke locatie om daar wat tijd met de pup door te brengen die aan ons gekoppeld werd. Dit was erg gezellig en leuk. Die dag kregen de puppy's hun naam die de baasjes hadden uitgekozen (al hadden de fokkers stiekem wel al geoefend door de pups met hun naam aan te spreken) 

Donderdag 15 maart was het eindelijk zover. We mochten onze lieve kleine Joyca gaan ophalen. 

Die morgen werd ik voor de allerlaatste keer samen met Baloo wakker, nooit meer zouden wij met ons tweetjes wakker worden want vanaf die dag zouden we met ons drietjes zijn. Ik vond het zelf best wel een emotioneel moment. Afsluiten van een lange periode samen met Baloo. Nooit was er een andere hond in mijn leven geweest dan hij. En heel eerlijk, ik voelde me ook best wel een beetje schuldig naar Baloo toe. Vanaf die dag was er toch een hele grote verandering in ons leven. Een nieuw tijdperk brak aan. 

We reisden af naar de fokkers, instructeur, ik en Baloo. Bij mij een mandje met allerlei cadeautjes en een kaart om de fokkers te bedanken voor alle goede zorgen voor Joyca. En dat ze zo open stonden om hem als opvolger voor Baloo op te mogen leiden.

De thuiskomst van Joyca die dag, was al even emotioneel voor mij als het wakker worden die ochtend. Daar liep ik dan. Rechts naast mij mijn lieve trouwe bijna 9 jarige Baloo. Links naast mij een lieve kleine Joyca die op de dag af exact 9 weekjes jong was. 

Vanaf die dag braken er pittige maanden aan waarvan de eerste weken het moeilijkst waren. Ondanks ik me erop had ingesteld dat het me veel energie zou gaan kosten, was het toch zwaarder dan verwacht. Gelukkig kwam ook dat allemaal goed. 

Joyca bleek een snelle leerling, vanaf moment 1 liep hij keurig aan mijn linkerkant mee. Ik denk dat het veel scheelde dat Baloo rechts naast mij ook zo rustig meeliep. Heel veel dingen heeft Joyca door alleen maar af te kijken van Baloo, zichzelf aangeleerd. 

Natuurlijk bleef er genoeg over wat we nog zelf moesten trainen. Ondanks de nadruk lag op elkaar goed te leren kennen, alleen de socialisatie te trainen etc. ging Joyca uit zichzelf de basisdingen al oppikken door dit van Baloo af te kijken. Daar waren wij nog helemaal niet mee aan het trainen met Joyca. 

Wanneer ik Baloo commando's gaf, zag Joyca wat ik daarmee bedoelde doordat Baloo dit uitvoerde. En prompt deed hij dit dan na. Als ik Baloo bijvoorbeeld het commando zit gaf, dan wachtte Joyca eerst even af wat Baloo ging doen en deed het vervolgens na. Dit was echt bijzonder om te zien. 

Intussen ging ik ook dezelfde commando's aan Joyca geven, zodat hij de commando's ook zelf leerde opvolgen als ik ze aan hem vroeg ipv aan Baloo.

Omdat hij al zoveel had opgepikt van Baloo, besloten we eigenlijk voor de grap om Joyca eens te testen toen hij 5 maanden oud was. We besloten om de oefeningen van de basistest eens uit te proberen bij Joyca. Prompt voerde hij deze ook uit, al hoefde hij deze echt nog lang niet te kennen. 

Naarmate de opleiding van Joyca vorderde, moest ik zelf ook leren om vaker met alleen Joyca op pad te gaan. De doorbraak qua vertrouwen dat hij mij buitenshuis ook zou kunnen helpen, kwam op het moment dat ik samen met een begeleidster en Joyca naar de stad ging. We praatten over iets wat veel emoties opriep bij mij waardoor ik in paniek dreigde te schieten. Joyca springt zo op mijn schoot en binnen no time kreeg hij mij weer kalm. Vanaf dat moment durfde ik er volledig op te vertrouwen dat hij mij ook kon helpen als ik met hem samen op pad zou gaan. 

Ook bij deze stap voelde ik mij schuldig naar Baloo. Hij was immers vanaf 2010 tot dan toe de hond geweest die overal samen met mij naartoe mocht. En nu moest hij ineens ook thuis leren blijven. Dit hebben we in hele kleine stapjes geoefend met hem. 

En uiteindelijk vond hij het juist wel fijn om in zijn eentje thuis te kunnen zijn. Hij ging dan lekker liggen slapen en begroette ons weer zodra we thuiskwamen. Hij had dan weer voldoende energie om met Joyca te spelen wanneer deze even uitgerust en geslapen had.

5 jaar met Joyca, waarvan nu 10 maanden zonder onze Baloo. 5 jaar van vallen en opstaan en weer verder gaan. 5 jaar met veel liefde. 5 jaar met vertrouwen, vertrouwen in en op elkaar, vertrouwen dat we met elkaar de situaties aankunnen waarin we terechtkomen. 5 jaar, een verrijking. 5 jaar samen met de allerbeste opvolger voor Baloo die ik me maar wensen kon. 5 jaar van verdrietige-, teleurgestelde-, moeilijke-, positieve-, humoristische- en leer- momenten. 5 jaar waarin zich veel afspeelde maar waarin we een hecht en sterk team waren, zijn en hopelijk nog heel lang zullen blijven. 5 jaar met Joyca zijn onvoorwaardelijke liefde, steun en trouw. 5 jaar de allerliefste hond die ik naast Baloo kon treffen. 5 jaar...

En alleen maar liefde en dankbaarheid voor hem. Op naar nog veel meer jaar samen. Wij redden het wel met elkaar, hoe zwaar het leven ook kan zijn.