Zondag 10 september is het 'world suïcide prevention day' ( wereld suïcide preventie dag). In de week vanaf maandag 4 september wordt hier extra aandacht voor gevraagd.
Ondanks het voor veel mensen misschien een 'ver van mijn bed' ding is doordat ze persoonlijk niemand kennen die dit overkomen is, blijkt het aantal mensen wat door zelfdoding komt te overlijden toch behoorlijk hoog te liggen.
Elke 40 seconden overlijd er wereldwijd iemand aan zelfdoding. En in Nederland alleen al overlijden er gemiddeld jaarlijks 1850 mensen aan zelfdoding. Dit zijn ongeveer 5 mensen per dag.
Toch best schrikbarend hoeveel mensen hiermee te maken krijgen in hun familie, vriendenkring of omgeving.
Persoonlijk heb ik het meerdere keren van heel dichtbij meegemaakt. In totaal ben ik 4x in een afscheidsdienst geweest en heb ik 4x aan het graf gestaan van mensen die hierdoor zijn overleden.
De laatste 2 keren waren erg kort na elkaar en ging het om hartsvriendinnen van mij. Hierdoor kwam het nog meer en harder binnen dan de eerste 2 keren.
De gevolgen zijn gigantisch groot als je zoiets van heel dichtbij meemaakt. Het is behoorlijk traumatisch. Wat ik zelf erg gemist heb, is dat er niet over gepraat mocht worden. Hierdoor heb ik het nooit echt een plekje kunnen geven en heb ik er nooit mee leren omgaan. Binnenkort ga ik hiervoor een rouwverwerkingstraject in.
Het beïnvloedt momenteel heel erg mijn dagelijks leven. Vriendschappen aan durven gaan op een dieper level blijkt voor het grootste deel te moeilijk waarbij de verliezen van mijn vriendinnen me belemmeren om dit aan te durven en kunnen gaan. En het trauma wat ontstaan is door het plotselinge overlijden van hen, wordt alleen maar opnieuw aangewakkerd wanneer het met vriendinnen op mentaal vlak slecht gaat. De grote angst om straks opnieuw aan een geopend graf te moeten staan van een zo geliefde vriendin, is hierdoor een belemmering geworden om er in deze periodes waarin zij het moeilijk hebben voor hen te zijn, en om de vriendschappen te kunnen verdiepen. Mijn vertrouwen dat het goed kan komen met hen is dan erg wankel en moet steeds opnieuw weer groeien. Maar dit lukt me alleen wanneer zij weer meer stabiel zijn. Het stuk trauma en de ontstane CPTSS ook op dit stuk, zorgen ervoor dat ik in zulke periodes niet goed kan functioneren. Automatisch blijf ik dan toch een bericht verwachten dat er nog een vriendin is overleden. Toch wil ik voor ogen proberen te houden dat het met hen ook weer goed kan komen en dat het beter kan gaan met ze dan in zo'n periode. Door mijn trauma's is het lastig om deze periode en de vriendin die er op dat moment doorheen gaat, los te kunnen zien van hoe het met mijn vriendinnen is afgelopen. Ook wil ik voor ogen proberen te houden dat zij het een stuk zwaarder hebben dan ik, en dat ik mijn issues die hiermee verband houden, niet groter mag maken dan hun pijn en verdriet. Zij weten waarom het mij niet lukt om er in dit soort periodes voor hen te kunnen zijn en ze nemen het mij ook niet kwalijk gelukkig. Zelf heb ik het er wel moeilijk mee doordat ik er wel voor ze wil zijn, maar het me echt niet lukt.
Zelf heb ik altijd een heel dubbel gevoel bij de naam die ze gegeven hebben aan komende 10 september 'world suïcide prevention day'. Het geeft mij het gevoel alsof we er niet alles aan gedaan hebben om het overlijden van mijn vriendinnen en de andere 2 meiden te kunnen voorkomen en dat we daarin gefaald hebben. Het gevoel wat ikzelf zolang heb gehad en soms nog heb, steekt dan de kop weer op. Een schuldgevoel, terwijl zoiets als zelfdoding volgens mij vaak niet eens te voorkomen is. Hoe hard we ook proberen om dit te voorkomen.
Als iemand zo diep zit en in de volle overtuiging leven dat zij teveel zijn en een grote last voor anderen en het gevoel hebben dat zij niet meer te redden zijn en hun leven nooit meer beter zal worden dan dit, vraag ik mezelf oprecht af wat de omgeving dan zou kunnen doen om dit te kunnen voorkomen. Want als iemand zo diep zit, komt er niks meer écht bij ze binnen. Al zeggen 10 mensen heel overtuigend dat diegene absoluut geen last voor ze is en dat de persoon in kwestie heel waardevol voor ze is, het komt niet eens meer bij ze binnen op dat moment.
Hoe ik dit zo zeker weet? Omdat ik die kant óók meegemaakt heb. Ook ikzélf heb meerdere pogingen gedaan tot zelfdoding. Ook in mijn geval waren er mensen die me vertelden dat ik geen last voor ze was en dat ik waardevol was en ertoe deed. Maar mijn eigen overtuiging was veel sterker. En ik voelde me nog een grotere mislukkeling doordat alle pogingen mislukten. Ik ben er nu nog terwijl het meerdere keren kantje boord is geweest. En nu, ondanks alle andere dingen waarmee ik te dealen heb in dit leven, ben ik dankbaar dat ik er nog ben.
Mocht er iemand zijn die dit leest en die zelf in zo'n diep dal zit, worstelend met suïcidaliteit, doe het alsjeblieft niet! Het leven kan écht beter worden dan nu. Al zie je nu geen enkel licht meer en heb je enkel donkere dagen, er kunnen betere tijden aanbreken voor jou. Ook voor jou is er hoop! Jij bent waardevol! En er zijn mensen die oprecht om je geven en van je houden. Je bent geliefder dan je nu zelf denkt!
Reactie plaatsen
Reacties